به گزارش قدس آنلاین، محمود رضوی، مشاور فرهنگی رئیس مجلس شورای اسلامی که همراهی با رضا مقدسی را تجربه کرده است از او برایمان این‌گونه می‌نویسد:

«این روزها که رسانه را با مسابقات، اطلاع‌رسانی، فضای مجازی و سرعت در انتشار خبر، اخبار کوتاه بی‌تحلیل و بیشتر با خبر اول و تازگی خبر می‌شناسیم، دلمان بیشتر برای آن‌هایی که بیش از تازگی به دنبال اثربخشی بودند تنگ می‌شود.

از همان روزی که در زمستان ۹۶ به سفر ابدی رفت، هر بار که نام مرحوم حاج‌رضا مقدسی را می‌شنوم نخستین چیزی که برایم زنده می‌شود اخلاق او است، اخلاقی که برای او از اطلاع‌رسانی گرفته تا تربیت نیروی انسانی اصل بود.

آرامش و متانت وصف‌ناشدنی او موجب می‌شد تا مغناطیس وجودش افراد را دور خود جمع کند و با حوصله تلاش کند در طی مسیر کار، نیروهایی برای انقلابی که در عمق جانش به آن باور داشت، پرورش دهد.

مرور سال‌ها فعالیتش در قدس، جام جم، همشهری، خبر، تهران تایمز، مهر و آخر صبح نو شاخصه‌ای مهم را دائم به ما یادآور می‌شود که می‌توان مؤثر بود، منتقد بود، اما از دایره انصاف خارج نشد. در سخت‌ترین شرایط سیاسی کشور قلمش را برای انقلاب زمین نگذاشت، اما در همان شرایط سخت و غبارآلود باز هم انصاف را رعایت کرد.

حاج‌رضا مقدسی متعهد بود و برای کاری که برعهده داشت، از جان مایه می‌گذاشت. صفحات مجازی پر است از خاطرات اصحاب رسانه‌ای که در ایام کسالتش از خبرگزاری مهر تا روزنامه صبح نو با او همکار بودند و از تلاش‌های خستگی‌ناپذیرش در عین کسالت نوشته‌اند.

در کنار همه خصائص کاری در زندگی شخصی، قائل به زیست مؤمنانه بود، متدین بود و ساده و بی‌آلایش و با مهر و محبت به ائمه اطهار(ع) زیست.

همان روزها او را روزنامه‌نگار تراز انقلاب اسلامی خواندند. شاگردان و همکاران حاج‌رضا می‌توانند سبک زیست و کار او را به یک فرهنگ در رسانه‌های امروز تبدیل کنند. ان‌شاءالله

آخرین دیدار، کنار شبستان

ناصر علاقه‌بندان، روزنامه‌نگار با سابقه و دوست و همکار دیرین رضا هم در توصیف او برایمان این‌گونه می‌نویسد:

رضا مقدسی، روزنامه‌نگاری اصیل بود؛ به این معنا که در بزنگاه‌ها نیز بر اصول خود ثابت قدم می‌ماند. هرگز ندیدم داشته‌هایش را از خاستگاهی جز از توانمندی‌هایش بدست آورده باشد.

او خودساخته بود و سنگ بنای شخصیتی که از خود برجای گذاشته بود، اخلاق، منش و مرام نیکویش بود. حرفه‌ای بود چندان که وقتی برای بر دوش گرفتن بار مسئولیت، وارد رسانه‌های عریض و طویل شد، در مدت زمان کوتاهی عنان امور جاریه و راهبردی در دستانش و اهداف مد نظرش در مسیر درستی بود. مهربانی و آرامش مداومش و سیمای برجای مانده از او تقریباً در یادکرد همه دوستانش است، اما تمرکز هرازگاه بر نبودنش یک جای قلبم را به سوختن می کشاند. این آخرین دیدار کنار شبستانی چسبیده به باب‌الجواد حاصل شد. از آن روز از باب‌الجواد که مشرف می‌شوم برخی اوقات با آقا رضا به امام مهربانی سلام عرض می‌کنیم».